GDZIE JEST PROBLEM

Nie ma czegoś takiego, jak „Europa”. To coś, co nazywane jest Europą składa się z ponadpaństwowego komunistycznego rządu w Brukseli, rozbitych społeczeństw zanikających państw narodowych, oraz rządów tych państw narodowych, w większości całkowicie podporządkowanych rządowi centralnemu, w mniejszości zaś usiłujących zachować ograniczoną niezależność.

Zdecydowana większość mieszkańców Europy jest zdecydowanie wroga rządowi centralnemu i popierającym go rządom krajowym, a także dalszej federalizacji (ludziom całkowicie wystarcza swoboda podróżowania i indywidualnej działalności gospodarczej), ale ta większość ulega terrorowi hałaśliwej neokomunistycznej nomenklatury popierającej swój rząd europejski, dysponującej mediami i szkolnictwem i piorącej mózgi zarówno swoich ideologicznych zwolenników (lemingi też są produktem tego prania mózgów) jak i przeciwników ideologicznych, ogłupionych, zastraszonych, zakompleksionych, niezorganizowanych i niezdolnych do oporu.

Europa nie ma problemu z islamistami. Europa ma problem z komunistycznym rządem (Europejskim Komisariatem) usiłującym za wszelką cenę domknąć rozsypujący się projekt komunistycznej Europy rękami islamskich najemników.

Problem Europy polega na tym, że zatomizowane społeczeństwa nie są w stanie zorganizować oporu i obalić centralnego rządu komunistycznego państwa europejskiego. Jedną z przyczyn bezsilności tych społeczeństw jest wbijane im do głów przekonanie, że ten komunistyczny rząd „ma dobre chęci”, ale „błądzi”, „nie rozumie” i „nie potrafi” uporać się z problemem islamistów.

Europejski rząd powinien zostać usunięty zanim dostanie w swoje ręce siły zbrojne upoważnione do działania na terenie całej Europy bez zgody rządów krajowych i zdolne do tłumienia terrorem społecznego oporu.

Jeśli rząd europejski pod wpływem islamskiego terroru tak zastraszy społeczeństwa, że zgodzą się one na wprowadzenie rządów silnej ręki, to wkrótce społeczeństwa te przekonają się, jak sprawnie i precyzyjnie potrafią działać europejskie służby specjalne i jak skutecznie będą rozbijać opozycję antykomunistyczną (a potem islamistów).

/oczywiście, o ile islamiści nie zastosują wobec komunistów metody, jaką w 1917 r. zastosował Lenin wobec finansujących jego powrót do Rosji Niemców).

INWAZJA CZY WIZYTA

Pół wieku temu NRD-owska Stasi musiała wykopać tunel sięgający centrum Berlina Zachodniego, żeby prowadzić podsłuchy. Dzisiaj naprawdę nie trzeba tego robić. Współczesna technika inwigilacyjna umożliwia precyzyjne ustalenie miejsca pobytu każdej osoby w dowolnym punkcie globu. Kiedy podczas wojny turecko-greckiej trzeba było stworzyć szczelną granicę, zaminowano Morze Egejskie i nikt nie mógł go przepłynąć, ale i nikt nie zginął, bo nikt nawet nie próbował przepłynąć. Tzw. „mafia przemytnicza” operująca statkami legalnie wpływającymi do portów i samolotami legalnie lądującymi na lotniskach (i korzystająca ze wsparcia okrętów wojennych) nie jest mafią, ale bajką dla dzieci i idiotów. W ubiegłym roku ujawniono przypadki urzędników UE prowadzących hurtowy handel pontonami, druk przewodników po Europie dla islamskich imigrantów finansował Soros, a kolportowały je jego fundacje.

Nie ma inwazji islamistów na Europę. Są oni ściągani do Europy przez komunistyczny rząd europejski po to, żeby uzupełnić topniejące siły robocze, stworzyć kadry obcych, a więc wrogich społeczeństwom i ich kulturze sił porządkowych i dobić ostatnie ośrodki antykomunistycznego chrześcijaństwa.

Islamiści są zapraszani do Europy przez jej komunistyczny rząd tak, jak kilka lat temu niemieccy bojówkarze byli ściągani przez komunistyczną Krytykę Polityczną do rozbijania w Warszawie Marszu Niepodległości.

Islamiści są oczywiście zagrożeniem realnym, mogą mieć nawet swoje plany zawojowania świata, ale nie mają najmniejszych szans na samodzielne przeniknięcie do Europy w liczbie tworzącej realne zagrożenie bez specjalnych ułatwień i bez specjalnego zaproszenia z Europy.

Pytaniem domagającym się odpowiedzi nie jest pytanie „dlaczego i po co islamiści przybywają do Europy”, albo „dlaczego islamiści się nie asymilują”, ale pytanie „dlaczego i w jakim celu rząd Unii Europejskiej ich do Europy ściągnął i ściąga”.

FUNDAMENT UNII EUROPEJSKIEJ

Unia Europejska zbudowana jest na dwóch podstawach: podstawie ideologicznej, czyli neomarksistowskiej teorii krytycznej, oraz podstawie politycznej, czyli napisanym przez włoskiego komunistę Altiero Spinelliego Manifeście z Ventotene, przyjętym w 1984 r. przez ówczesny parlament europejski za podstawę integracji europejskiej. Teoria krytyczna i wychowanie krytyczne umożliwiło zdominowanie społeczeństw przez komunistyczną Nową Lewicę, a Plan Spinelliego przedstawił warunki funkcjonowania nowego państwa komunistycznego.

CEL I SKUTEK NEOMARKSISTOWSKIEJ TEORII KRYTYCZNEJ

O ile w 1917 r. bolszewikom udało się zdobyć władzę w ekonomicznie zacofanej Rosji, to zachodnim komunistom nie udało się zdobyć władzy na Zachodzie. Zmiany w kapitalizmie umożliwiały już wykwalifikowanym robotnikom kupienie za własną pensję samochodu, własnego domu i wykształcenie dzieci i komunizm stracił na atrakcyjności. Wynikiem zmian w systemie ekonomicznym i katolickiej nauki społecznej był etos pracy. Ten etos pracy utrwalany był w rodzinie, szkole i życiu społecznym (najliczniejszą organizacją wychowawczą na świecie był chrześcijański skauting). Wykształcenie i praca okazywały się najlepszym sposobem na wyzwolenie z nędzy, a pracujący proletariat stawał się podstawą systemu.

Warunkiem odzyskania popularności przez komunistów i ideę rewolucji było zniszczenie etosu pracy i uniemożliwienie jego odtwarzania w tradycyjnej rodzinie i systemie wychowania. Rozbiciu tego systemu miała służyć teoria krytyczna uzasadniająca rewolucję seksualną i deprecjonująca naukę i pracę jako narzędzia zniewolenia.

Skutkiem trwającej od początku lat 60-tych rewolucji kontrkulturowej było pozbawienie wychowanego już w dobrobycie pokolenia hipisów motywacji i kwalifikacji do produkcji dóbr umożliwiających korzystanie z realnej wolności i rozpoczęcie procesu przejadania wytworzonego przez starsze pokolenie zachodniego bogactwa. Ubytek w zdolnościach produkcyjnych pasożytniczych społeczeństw zachodnich uzupełniały kolejne fale „gastarbeiterów” zwalniającą (za niewielkie pieniądze) zachodnią, rewoltującą młodzież z obowiązku kwalifikowanej pracy.

Komunistyczny aktyw Nowej Lewicy (takie zachodnie ZMP) ogłupiający w latach 60-tych pokolenie zanarkotyzowanych hipisów to polityczna elita współczesnej Unii Europejskiej.

EUFORIA TRANSFORMACJI

Ekonomiczna niewydolność komunizmu sowieckiego wymusiła transformację systemu w Rosji, zmniejszyła poczucie zagrożenia wojną atomową na Zachodzie i umożliwiła rozpoczęcie przekształcania Wspólnot Europejskich w jedno totalitarne państwo wg koncepcji Spinelliego. Konieczność kupowania przychylności wychowywanych do pasożytnictwa społeczeństw i finansowania darmowego dobrobytu wymusiła przenoszenie produkcji przemysłowej z Europy (i USA) do stref taniej siły roboczej na Dalekim Wschodzie (deindustrializacja). Pozbawione wykształcenia, odzwyczajane od pracy i ogłupiane komunistyczną mitologią „post-produkcyjną” społeczeństwa konsumowały coraz większą ilość dóbr nie zdając sobie sprawy z tego, gdzie są one produkowane i jakim kosztem (tzn. kosztem niewolniczej pracy setek milionów Azjatów).

Rewolucja obyczajowa, a także spadek poziomu życia (wystarczającego do utrzymania standardu tzw. singli) i rozbicie rodziny spowodowały zapaść demograficzną. Europa ma najniższy ze wszystkich kontynentów współczynnik dzietności, co powoduje spadek liczebności społeczeństw, ich starzenie się, czyli zwiększenie liczby emerytów i ubytek siły roboczej, a co za tym idzie ich nieuchronne ubożenie.

FIASKO FEDERALIZACJI

Projekt federalizacji Europy miał być zamknięty z chwilą poszerzenia Wspólnoty Europejskiej o kraje dawnego bloku komunistycznego (2004), jednak próba jednorazowej likwidacji suwerennych państw i wprowadzenia komunistycznej Konstytucji Europejskiej załamała się w 2005 r., gdy Francuzi i Holendrzy odrzucili w referendach podpisany już przez ich rządy traktat. Wprawdzie program komunistycznej Europy Spinelliego przewidywał likwidację narodowych armii i utworzenie europejskich sił umożliwiających rządzenie w Europie terrorem, ale wraz z upadkiem projekty Konstytucji i ten cel integracji nie został osiągnięty.

POCZĄTEK KRYZYSU

Możliwość dalszego finansowania kolektywizacji Europy wyhamowały pierwsze kryzysy gospodarcze i finansowe (2007-2008), bankructwo Grecji itp. W przewidywaniu wzrostu eurosceptycyzmu w 2007 r. w pośpiechu utworzono prowizoryczną Unię Europejską (powstała w 2009 r.) jako organizację quasi-państwową (z osobowością prawną) zrzeszającą państwa o ograniczonej suwerenności Rząd Unii (Komisariat Europejski) nie ma jednak własnych „sił i środków” umożliwiających stosowanie terroru. W 2010 r. aktyw komunistów internacjonalistów zawiązał w Parlamencie Europejskim Grupę Spinelli, której celem jest domknięcie procesu federalizacji Europy. Jako główne przeszkody w pełnej federalizacji wskazano polityczną suwerenność państw członkowskich, nacjonalizm i wspólnotowy katolicyzm.

CHIŃSKIE ROZCZAROWANIE

Od 2010 r. w Chinach ma miejsce spowolnienie wzrostu gospodarczego, a obecnie spadek ten uważa się za trwałą tendencję. Jednocześnie Chiny posiadają ogromną przewagę nad Europą i USA w formie zadłużenia. Nie wnikając w przyczyny oznacza to, że w przyszłości Europa zachodnia będzie (1) więcej płacić za dobra produkowane w Chinach, albo (2) produkować te dobra samodzielnie, albo (3) produkować te dobra w europejskiej strefie taniej siły roboczej (czyli Europie wschodniej).

Problemem Europy jest to, że nie tylko nie ma już własnej wykwalifikowanej siły roboczej, ale nawet nie ma wystarczającej ilości średniego nadzoru technicznego. Nawet w Niemczech już w 2012 r. brakowało pół miliona fachowców, w tym ponad stu tysięcy inżynierów, a uczelnie w dalszym ciągu produkują zastępy specjalistów od ideologicznych lub finansowych manipulacji, PR-owców, genderologów, maklerów, doradców finansowych, telemarketingowców itp. Tymczasem społeczeństwa zużywają coraz więcej coraz bardziej zaawansowanych technologicznie i coraz mniej trwałych (mody) dóbr, które ktoś musi wyprodukować.

STRACH

Problem Europy polega na tym, że nie jest ona w stanie samodzielnie produkować dóbr, do których zużywania przyzwyczajone zostały społeczeństwa pozbawione już zawodowych i moralnych kwalifikacji do pracy przez długotrwałe ich korumpowanie w zamian za zgodę na kolektywizację Europy. Katastrofa ekonomiczna każdego systemu komunistycznego i społeczna eksplozja są nieuchronne, ale o ile państwa komunistyczne starego typu budowano terrorem, to w Europie bunt społeczny może nastąpić zanim władza zdobędzie środki konieczne do jego stłumienia. Perspektywa, że w krajach Europy wschodniej mogą odrodzić się siły zbrojne lojalne wobec własnych rządów i społeczeństw jest dla brukselskich komunistów przerażająca, ponieważ ich władza wynika wyłącznie z psychicznego paraliżu, jaki powoduje zmasowana indoktrynacja.

HISTERYCZNY POŚPIECH

Wobec takiego zagrożenia, wobec niesubordynacji Węgier i Polski, wobec postępującego otrzeźwienia tracących granty euroentuzjastów komuniści - nie mający żadnych związków z jakąkolwiek kulturą, religią, wspólnotą, i nie znający pojęcia wartości - sięgają do wszelkich metod dostępnych. Metodą doraźną są próby ostentacyjnej ingerencji w wewnętrzne sprawy państw członkowskich i wykorzystanie miejscowych komunistów do obalenia nieposłusznych rządów (Węgry, Polska). Metodą długofalową jest wykorzystanie islamu jako materiału wybuchowego do rozsadzenia Europy katolickiej (katolicyzm jest jedyną zorganizowaną siłą antykomunistyczną) i przy okazji rozwiązać ekonomiczne problemy głównych republik Eurokołchozu.

Ściągani do Europy islamscy imigranci spelniają następujące rolę:

- anarchizują życie społeczne legitymizując rządy silnej ręki i uzasadniając wprowadzenie ponadpaństwowych sił zbrojnych operujących na terenie całej UE,

- niszczą morale chrześcijan bezkarnie bezczeszcząc symbole religijne (nieukarana profanacja świętości likwiduje świętość),

- perspektywicznie część nadających się do asymilacji i wykształcenia imigrantów zasili rynek pracy Zachodu i zapewni reprodukcję siły roboczej,

- część imigrantów zasili wrogie społeczeństwu, lojalne tylko wobec utrzymującej je władzy i pozbawione jakichkolwiek hamulców moralnych siły porządkowe,

- część niezdolna ani do asymilacji ani i pracy, rozlokowana w krajach kolonizowanej Europy będzie stanowić element pasożytniczy, kulturowo obcy, rozbijający społeczeństwo, rodzący konflikty i wrogość uzasadniające zarzut ksenofobii i usprawiedliwiający ew. interwencję.

PODSUMOWANIE

Nie ma mowy o żadnej „islamskiej inwazji” będącej wynikiem samodzielnej inicjatywy islamistów (nawet jeśli mieliby oni na nią ochotę). W Europie ma miejsce najazd opłacanych z tzw. „socjalu” najemników ściąganych w celu rozbicia oporu chrześcijańskiej Europy wobec komunistycznej kolektywizacji. Działania Komisariatu Europejskiego i jego ideologicznego zaplecza nie są wynikiem „błędów”, ale świadomie realizowanego planu.

(Na marginesie: istnieje tylko jedno realistyczne rozwiązanie problemu. Jeśli fala imigrantów zaleje jedynie Niemcy i ew. Francję (czyli nie dojdzie do jej rozładowania) to ciśnienie islamskiego terroru doprowadzi do buntu społeczeństw i obalenia ich rządów, co umożliwi rozpoczęcie planowego usuwania imigrantów z Europy. Istnieje jednak drugie realistyczne rozwiązanie. Władimir Żyrinowski powiedział ostatnio: „Teraz zamachy odbywają się w Europie. Jest nam to na rękę. Niech giną, niech zdychają. Niech przyjdą i proszą nas o pomoc”.). Komuniści wschodni i zachodni - jak zawsze - aż się palą do pomagania innym.)

25/03/2016