13-tego grudnia roku pamiętnego. Wylęgła się WRON-a z jaja czerwonego.
data:10 grudnia 2012     Redaktor: AlicjaS

13-tego grudnia roku pamiętnego.
Wylęgła się WRON-a z jaja czerwonego.
Rozpostarła skrzydła od Gdańska po Kraków.
Wtrąciła za kraty najlepszych Polaków

Dziś składamy hołd Ofiarom pacyfikacji kopalni Wujek.
Polecamy wyjątkowe wspomnienie:
http://wielka-solidarnosc.pl/?p=3203

Kalendarium : 13.12 – 31.12.1981 rok

13 grudnia 1981
Już 12 grudnia wieczorem w ramach akcji krypt. „Jodła” rozpoczęła się akcja internowań osób postrzeganych przez władze jako potencjalne zagrożenie dla ustroju. Zatrzymań, wedle wcześniej przygotowanych list, dokonywali funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej oraz Służby Bezpieczeństwa. Wśród zatrzymanych znaleźli się nie tylko członkowie „Solidarności.
Wykaz osób internowanych opublikowany na stronie IPN obejmuje 9784 osoby oraz dodatkowo 178 na wykazie uzupełniającym – w sumie 9862 osoby {wykaz najprawdopodobniej powinien zostać uzupełniony jeszcze o 11 osób}.

Ogłoszono wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. W związku z nim narzucono społeczeństwu szereg rygorów, takich jak godzina milicyjna, zakaz zgromadzeń czy zawieszenie działalności stowarzyszeń, związków itd. Mogła działać dominująca partia – PZPR (notabene znajdująca się w kryzysie organizacyjnym od czasu powstania „Solidarności”). Nie działały telefony, w późniejszym czasie rozmowy były kontrolowane; sprawdzano także i pieczętowano korespondencję prywatną i służbową.
W związku ze stanem wojennym zmilitaryzowano szereg kluczowych zakładów pracy, między innymi telewizję i radio.
W sądownictwie wprowadzono tryb doraźny w którym obowiązywały zaostrzone kary do kary śmierci włącznie.
Powstała Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego składająca się z wysokich rangą oficerów wojska na czele z gen. Wojciechem Jaruzelskim (pełniącym ówcześnie funkcje I sekretarza KC PZPR, premiera, Ministra Obrony Narodowej). Zadaniem rady miało być administrowanie krajem w czasie obowiązywania stanu wojennego. W istocie jej znaczenie było głównie propagandowe. WRON szybko zaczęto w języku potocznym nazywać „wroną”, której przeciwstawiono orła. Praktyczną realizacją tej postawy było popularne wtedy hasło „Wrona orła nie pokona”.
Rozpoczęły się pierwsze strajki protestacyjne. W Porcie Gdańskim powstał Krajowy Komitet Strajkowy z Mirosławem Krupińskim na czele.

14 grudnia 1981
W wielu zakładach pracy rozpoczęły się strajki okupacyjne oraz akcje protestacyjne. Według oficjalnych informacji MSW w grudniu 1981 roku strajki i protesty zorganizowano, wedle niepełnych danych, w 199 zakładach pracy w kraju. Regionalne Komitety Strajkowe powstały w Gdańsku, Wrocławiu, Białymstoku i Świdniku. W stolicy nie tylko w największych zakładach przemysłowych odnotowano bardzo słabe strajki i protesty. Zakończyły się one już do nocy z 15/16 grudnia. Znaczący wpływ na taki rezultat miały także drakońskie przepisy stanu wojennego oraz zorganizowany nacisk wojska i milicji na strajkujących (demonstracja siły).

Utworzono Tymczasową Regionalną Komisję Wykonawczą NSZZ „Solidarność” w Przemyślu.
W ośrodku odosobnienia w Białołęce Dworskiej internowani zorganizowali bunt, demolując pomieszczenia i wybijając szyby – dla zaprowadzenia porządku użyto kompanii ZOMO.

15 grudnia 1981
W Warszawie zebrała się Rada Główna Episkopatu Polski. W sformułowanym komunikacie stwierdzono, że „za jedną z najważniejszych spraw biskupi uznają przywrócenie związkom zawodowym, zwłaszcza Związkowi Zawodowemu „Solidarność”, zgodne ze statutem możliwości działania”.
W stolicy zawiązał się pierwszy Komitet Oporu Społecznego.
Łódzki Komitet Stronnictwa Demokratycznego podjął uchwałę potępiającą wprowadzenie stanu wojennego, wskazującą jego bezprawność i piętnującą brutalność SB. Cztery dni później centralne władze SD zawiesiły działalność Prezydium ŁK SD, a ośmiu jego członków w prawach członkowskich stronnictwa.

16 grudnia 1981
W Kopalni Węgla Kamiennego „Wujek” oddział specjalny ZOMO z bezpośredniej odległości strzelał do górników.

Na miejscu w kopalni zginęło siedmiu z nich:
•    Józef Czekalski
•    Józef Giza
•    Ryszard Gzik
•    Bogusław Kopczak,
•    Andrzej Pełka
•    Zbigniew Wilk
•    Zenon Zając
W następnych dniach w wyniku odniesionych obrażeń zmarli kolejni dwaj: Joachim Gnida i Jan Stawisiński.
Szerzej o pacyfikacji „Wujka”:
http://solidarni2010.pl/1977-pamieci-gornikow-kwk-wujek.html

17 grudnia 1981
Dekretem Prymasa Józefa Glempa powołano do życia Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Choć funkcjonował on pod patronatem Kościoła to zaangażowały się w jego działalność głównie osoby świeckie. Sposób działania Komitetu stał się wzorem dla innych inicjatyw tego typu w kraju.
W stolicy ukazał się pierwszy numer pisma podziemnego „Wiadomości”
ZOMO rozbiło uliczne demonstracje w Krakowie.

18 grudnia 1981
Papież Jan Paweł II skierował list do gen. Wojciecha Jaruzelskiego z apelem o zniesienie stanu wojennego oraz „usilną prośbą […] o zaprzestanie działań, które przynoszą ze sobą rozlew krwi polskiej”.
Władze zawiesiły działalność Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego i rozpoczęły zwolnienia pracowników (zwolniono w ten sposób 1015 osób).

19 grudnia 1981

Spacyfikowano strajk w zakładach „Azoty” w Puławach. Aresztowano 20 osób.

20 grudnia 1981
Jako ostatni zakład pracy w Gdańsku zakończył strajk Port Gdański.
Powołano Tymczasową Komisję Zakładową NSZZ „Solidarność” w WSK w Świdniku.

21 grudnia 1981
Na apel francuskich central związkowych (bez CGT) w całej Francji na godzinę przerwano pracę na znak solidarności z polskimi robotnikami.
W Łodzi ukazał się nr 1 „Solidarności Walczącej”, pierwszego pisma podziemnego w Łodzi w stanie wojennym.

22 grudnia 1981
Kraje Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej wydały oświadczenie krytykujące represje stosowane w Polsce.

23 grudnia 1981
Siły bezpieczeństwa rozbiły strajk okupacyjny w Hucie „Katowice”.
Prezydent USA Ronald Reagan ogłosił zastosowanie sankcji ekonomicznych wobec Polski.

24 grudnia 1981
Zakończył się jeden z najdłuższych strajków okupacyjnych – w kopalni węgla kamiennego „Ziemowit”.
Sąd Wojewódzki w Koszalinie skazał cztery osoby, oskarżone o przywództwo podczas strajku w zakładach „Unitra” w Białogardzie, na kary od 3 do 3,5 roku więzienia.

25 grudnia 1981
U wybrzeży Alaski sześciu polskich rybaków przeszło na pokład amerykańskiego holownika i poprosiło o azyl polityczny.

28 grudnia 1981
Po dwóch tygodniach zakończył się ostatni w kraju strajk okupacyjny w KWK „Piast”.

29 grudnia 1981
Gen. Tadeusz Szaciło oświadczył na konferencji dla dziennikarzy zagranicznych, że „dzisiaj mamy w Polsce pierwszy dzień spokoju, gdyż nie ma strajków i innych napięć społecznych”. W zakładach pracy trwała tzw. „weryfikacja”, będąca w istocie czystką kadrową wymierzoną w członków „Solidarności”. Objęła ona w stanie wojennym m.in. tak ważne z punktu widzenia władz środowiska, jak dziennikarskie, wymiaru sprawiedliwości oraz szkolnictwa.

30 grudnia 1981
Sąd Wojewódzki w Łodzi skazał Andrzeja Słowika i Jerzego Kropiwnickiego na kary po 4,5 roku więzienia. W wyniku rewizji Sąd Najwyższy 18 III 1982 zwiększył wymiar kary do 6 lat.

31 grudnia 1981
Zawieszono godzinę milicyjną, aby umożliwić ludziom udział w zabawach sylwestrowych.
Prymas Węgier Laszlo Lekai wystąpił z apelem o pomoc żywnościową dla Polski. Dary miano przekazać polskiemu Episkopatowi.

Po wprowadzeniu w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego władze PRL rozpoczęły represje – ludzi wyrzucano z pracy (głównie w wyniku tzw. weryfikacji kadr, będących w rzeczywistości czystkami politycznymi), aresztowano i internowano.
Na początku listopada 1982 r. sięgnięto też po inną, stosowaną już wcześniej broń – wysyłanie opozycjonistów do wojska. Ten rodzaj represji, określony przez przesłuchiwanego twórcę stanu wojennego Wojciecha Jaruzelskiego mianem „inteligentnej formy internowania”, objął działaczy opozycji (głównie „Solidarności”) uznanych za ekstremistów. Trafili oni (jako rezerwiści) na trzymiesięczne „przeszkolenie”. Podobny los spotkał członków organizacji młodzieżowych (np. Niezależnego Zrzeszenia Studentów), którzy otrzymali powołanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Osoby te były typowane przez Wojskową Służbę Wewnętrzną w ścisłej współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa. Celem operacji było osłabienie opozycji przed zapowiadanym na 10 listopada 1982 r. protestem przeciwko delegalizacji NSZZ „Solidarność”, którego władze się obawiały.
Tej formie represji poddano blisko dwa tysiące osób. Dotychczas Instytutowi Pamięci Narodowej udało się ustalić nazwiska 1447 rezerwistów powołanych na „ćwiczenia” oraz 264 poborowych powołanych do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Trafili oni do Brzegu, Budowa, Chełmna nad Wisłą, Czarnego, Czerwonego Boru koło Łomży, Głogowa, Gorzowa Wielkopolskiego, Rawicza, Trzebiatowa, Unieścia (rezerwiści), Chełma, Jarosławia, Węgorzewa (poborowi). Zdarzało się, że byli przetrzymywani w skandalicznych warunkach – niekiedy, mimo mrozów, w namiotach (Chełmno) czy wagonach kolejowych (Czerwony Bór). Poddawano ich przesłuchaniom, rewizjom i innym szykanom. Byli też zmuszani do ciężkiej i często bezsensownej pracy. Poddawano ich (podobnie jak osadzonych w ośrodkach internowania) indoktrynacji politycznej, prowadzonej w tym przypadku nie przez SB, ale przez aparat polityczno-wychowawczy (L)WP.
Kolejne daty:
19 grudnia 1982 roku - Rada Państwa podjęła decyzję o zawieszeniu stanu wojennego
31 grudnia 1982 roku - zawieszenie stanu wojennego
02 maja 1983 roku    - odwołanie godziny policyjnej
22 lipca 1983 roku    - formalne zniesienie stanu wojennego

Należy pamiętać, że zaostrzone przepisy karne np. aresztowanie na 48 godz. bez podania powodów, funkcjonowały do 1988r.
Józef Szaniawski, aresztowany  w 1985 r. i fałszywie oskarżony o współpracę z CIA wyszedł na wolność dopiero 22 grudnia 1989. Sąd Najwyższy określił go jako ostatniego więźnia politycznego PRL.

Oprac. na podstawie:
http://13grudnia81.pl





Materiał filmowy 1 :






Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.